اثر دوازده جلسه تمرینات تحریک دهلیزی بر عملکرد تعادلی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

مقدمه و اهداف یکی از مشخصه­های بارز کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی، کنترل پاسچر ضعیف است. این کودکان کمتر قادر به کنترل تعادل خود در موقعیت­های متغیر هستند، به این دلیل که آنها به اختلالات تعادلی در مقایسه با همسالان خود آهسته­تر پاسخ می­دهند. از این رو هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر دوازده جلسه تمرینات تحریک دهلیزی بر عملکرد تعادلی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. مواد و روش­ ها مطالعه حاضر از نوع تجربی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود که در آن 30 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل پویا و ایستا از آزمون راه رفتن پاشنه به پنجه و آزمون اصلاح­شده لک­لک استفاده گردید. پروتکل تمرینی شامل انجام تمرینات تحریک دهلیزی به مدت دوازده جلسه، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه بود. یافته­ ها تفاوت معناداری بین گروه­های آزمایش و کنترل در پس­آزمون تعادل پویا و ایستا مشاهده شد؛ به طوری که میانگین نمرات تعادلی در گروه آزمایش نسبت به کنترل بهتر بود. نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد مداخلات تمرینی تحریک دهلیزی به مدت دوازه جلسه می­تواند جهت بهبود تعادل پویا و ایستا کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی موثر باشد.